χημειοαυτότροφος

-η, -ο, Ν βιολ. (για οργανισμό) αυτός που χρησιμοποιεί χημικές ουσίες ως πηγή ενέργειας και το διοξείδιο τού άνθρακα ως πηγή άνθρακα για να συνθέσει τις απαραίτητες οργανικές ουσίες.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. chemoautotroph < chemo- (< πρβλ. χημει[ο]-) + autotroph (< αυτότροφος)].